Jedna od najznačajnih spomeničkih vrednosti opštine svakako je dvorac Dunđerski u Čelarevu. Dvorac je okružen parkom a izgrađen je u klasicističkom stilu. Podigao ga je ugarski plemić Nikola Bezeredi 1834-1837. godine, prema planu nepoznatog bečkog arhitekte.
Od 1882. godine do II svetskog rata pripadao je čuvenoj porodici Dunđerski, a posle rata je nacionalizovan i korišćen u protokolarne svrhe. Kupio ga je veleposednik iz Sombora grof Lazar Dunđerski 1882. godine. Sagradio je parni mlin i fabriku špiritusa, raskrčio pola parka i nedaleko od Dvorca otvorio pivaru i zasadio hmelj.
Od kraja 19. veka pa do Prvog Svetskog Rata dvorac je bio stecište uglednih i značajnih političkih i kulturnih ličnosti toga doba. Između ostalih dvorac su posećivali Nikola Tesla, Paja Jovanović, Stevan Todorović i Laza Kostić, koju je upoznao Lenku Dunđerski u ovom dvorcu, i u njenu čast napisao najlepšu ljubavnu pesmu Santa Marija della Salute.
„I danas po neki put, iz zamka se čuju akordi prokockanog klavira, a lavovi bedra riču priznavajući da su deo pesnikovog sna. Nastaje jedan ukleti harmonijum, i tada pod zvezde Čelareva stupaju ostali ukleti pesnici Jesenjin, Edgar Alan Po, a parkom zamka ruku pod ruku u belim pohabanim venčanicama hodaju Lenka Dunđerski, Anabel Li, Isidora Dankan…“ , iz knjige “SNOVI ZATRAVLjENIH KULA” Milana Belegišanina.
Park dvorca predstavlja vredan primer umetnosti uređenja vrtova XIX veka na teritoriji Srbije. Park je mešavina stilova koja je dominirala u vrtnoj arhitekturi tog vremena, nastala kombinovanjem francuskog i engleskog stila. Park čine autohtone vrste, što potvrđuju očuvani primerci stabala bresta i hrasta, kao i druge samonikle vrste drveća.
https:// www.youtube.com/watch?v=p6yPJDMhWec&t=1
Izvor: Brif.rs
